پیچ های خودکار دارای طیف گسترده ای از الگوهای نوک و رزوه هستند و تقریباً با هر طرح ممکن سر پیچ در دسترس هستند. ویژگی های رایج این است که رزوه پیچ تمام طول پیچ را می پوشاند
از نوک تا سر و یک نخ برجسته به اندازه کافی برای زیرلایه مورد نظر سخت است که اغلب به صورت کیس سخت می شود.
برای زیرلایه‌های سخت مانند فلز یا پلاستیک سخت، قابلیت خودکشی اغلب با بریدن شکافی در پیوستگی رزوه روی پیچ ایجاد می‌شود، فلوت و لبه برشی مشابه لبه‌های روی شیر تولید می‌شود. بنابراین، در حالی که یک پیچ ماشین معمولی نمی تواند سوراخ خود را در یک بستر فلزی بزند، یک پیچ خودکار می تواند (در محدوده معقول سختی و عمق بستر).
برای زیرلایه‌های نرم‌تر مانند چوب یا پلاستیک‌های نرم، قابلیت خودکشی می‌تواند به سادگی از یک نوک که به یک نقطه مخروطی می‌رسد (که در آن به فلوت نیاز نیست) حاصل شود. مانند نوک میخ یا گودال، چنین نقطه ای با جابجایی مواد اطراف سوراخ را به جای هر عمل حفاری/برش/تخلیه تراشه تشکیل می دهد.
همه پیچ های خودکار نوک تیز ندارند. نوک نوع B صاف است و برای استفاده با سوراخ پیلوت، اغلب در مواد ورق، در نظر گرفته شده است. فقدان نوک تیز برای بسته بندی و جابجایی مفید است و در برخی از کاربردها ممکن است برای کاهش فاصله لازم در پشت پانل بسته شده یا برای در دسترس قرار دادن رزوه بیشتر روی پیچ با طول معین مفید باشد.
پیچ های خودکار را می توان به دو دسته تقسیم کرد. آن‌هایی که مواد را جابه‌جا می‌کنند (مخصوصاً پلاستیک‌ها و ورق‌های فلزی نازک) بدون برداشتن آن، پیچ‌های رزوه‌گیر نامیده می‌شوند. برش‌های خودکار با سطوح برش تیز که مواد را در حین وارد کردن حذف می‌کنند، خود برش نامیده می‌شوند.
پیچ های رزوه ساز ممکن است نمای پلانی غیر دایره ای داشته باشند، مانند تقارن پنج برابری پنتالوبولار یا تقارن سه برابری برای پیچ های تاپتیت.
پیچ های رزوه برش دارای یک یا چند فلوت هستند که در رزوه های خود ماشین کاری شده و لبه های برشی را ایجاد می کنند.
زمان ارسال: دسامبر-05-2023